E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 18:20:40

 
Kiedy dotykam jutra,
widzę w nim własne oko,
zawieszone nad światem
jak obłąkany księżyc, który zapomniał świecić.
 
W mojej dłoni drży chwila,
chce uciec — a ja trzymam ją
jak ptaka z jednym skrzydłem,
co jeszcze wierzy w lot.
 
I nagle słyszę siebie,
jak mówię z głębi czasu:
„Nie bój się pęknięcia,
to przez nie przechodzi światło.”
 
A wtedy niebo otwiera się
dokładnie przede mną,
i ku własnemu zdumieniu
robię krok w to pęknięcie,
jakby to była brama
do mojego prawdziwego imienia.
 
Autor Sławomir Lęga 
Foto Pixabey