E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 15:59:59

 
 
Idę, bo muszę. Bo krzyk we mnie ucichł
i tylko cisza wskazuje mi drogę.
Niosę kamienie słów, co nie znalazły brzegu,
i sny, co zgasły, zanim zdążyły się spełnić.
 
Już nie pytam – którędy, do kogo?
Wiatr wie, że nie mam mapy ani celu.
Szukam spojrzenia, co nie osądza,
ręki, co nie trzyma – a jednak leczy.
 
Widziałem burze, co nie miały chmur,
i łzy, co płynęły suchym spojrzeniem.
Pragnę jednego:
by ktoś szedł obok – cicho, naprawdę.
 
I jeśli wszystkie drogi prowadzą do ciebie,
niech choć jedna nauczy mnie
jak nie bać się
ciszy.
 
 
 
Autor Sławomir Lęga
Foto własne