E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 17:20:47

 
Nie szukam już wielkich słów,
bo każde potrafi zranić, gdy szumi w głowie zbyt długo.
Wystarczy mi cisza, która dojrzewa jak chleb,
i oddech, co pamięta ciepło dłoni.
 
Świat pędzi, a ja stoję w jego środku,
nie jak kamień, lecz jak źdźbło, które się nie łamie.
Uczę się trwać bez walki,
słuchać tego, co mówi we mnie światło.
 
Czasem czuję, że spokój to inny rodzaj miłości,
nie do kogoś, lecz do wszystkiego, co jest.
Jakby serce wreszcie przestało się bronić,
i po prostu było — lekkie, wystarczające.
 
I choć wokół wciąż szumi chaos,
we mnie dojrzewa cisza jak ogród po deszczu.
Każdy liść jest modlitwą,
a każdy dzień — powrotem do domu.
 
 
©️Sławomir Lęga
 
Foto Ewa Anna Ds