Artykuł: Klątwa... - E-Literaci.pl

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Nagrodzeni i wyróżnieni E-literaci♦Konkurs - Poezja i Boże Narodzenie.♦Ogłoszenie wyników konkursu - "Listpad w Poezji i Sztuce"♦Ogłoszenie♦Warsztaty♦Urodziny Ewy Fronk♦BARDZO WAŻNA INFORMACJA♦ANTOLOGIA IV - 2013.♦Nagrody i Odznaczenia♦PIESZO METREM DOROŻKĄ – Antologia III♦

Nov 15

2023

Klątwa...

dodany przez Argo o godz. 15:00:57

Czy to jest bajka? Być może i nie.
Dzisiaj przedstawić - właśnie Wam ją chcę.
Cała opowieść turpizmem trąci
więc malkontentów pewnie wykończy

W pewnym królestwie gdzieś na zachodzie,
gdzie mycie ciała nie było w modzie,
ludziom zwisały z głów tłuste strąki -
śmierdzieli gorzej niż krowie bąki.

Nawet w pałacu trwa smrodu moda
cuchnie nieładnie księżniczka młoda
świta okropne roztacza wonie,
fetor się niesie, aż hen na błonie.

Pewnego razu podczas audiencji,
poseł z daleka przy Eminencji,
nos zatkał dłonią - bo nie wytrzymał,
trafił do lochu - okrutny finał.

Gdy władca wschodu o tym usłyszał,
wpadł w taką wściekłość, że ledwie dyszał -
nakazał wezwać swojego maga -
ma być pomszczona taka zniewaga.

Wziął się czarodziej wnet do roboty
i król zachodu popadł w kłopoty,
wraz z nim królestwo dosłownie całe,
wkrótce spotkało się ze złym czarem.

Dopadła ludzi klątwa swędząca -
toteż drapaniu nie było końca -
drapie się ojciec czochra się matka,
skrobie się także dzieci gromadka.

I król w pałacu targa też grzywę
aż z głowy lecą mu kłaki siwe
a wraz z włosami jak z popielnika
pył biały leci cóż to do licha?

Złuszczona skóra niczym śnieg biały,
opada wolno już na kraj cały.
świerzb dręczy ciało, a z głów leci pył -
każdy miał łupież kto w królestwie żył.

Jest już na butach i na kołnierzu -
można go znaleźć także w talerzu.
Wnet opanował kraj caluteńki,
skazując ludzi na ciągłe męki.

Nawet kamieniarz co łupie głazy,
temu paskudztwu nie daje rady.
Nie ma już także wypraw po łupy -
przez świąd zbójcerze są niczym trupy

W końcu ogłosił władca ustawę,
że komu się uda pokonać plagę
która zaległa nad całym krajem
temu za żonę córkę oddaje.

i gdy zarazę zdoła zwyciężyć
połowę kraju też będzie dzierżyć.
Będzie w pałacu niczym monarcha,
gdy mu się uda wnet pozbyć parcha.

Sił więc próbują starzy i młodzi,
lecz im to kiepsko jakoś wychodzi.
Łupież się sypie i ma się dobrze,
coraz silniejszy po każdej dobie.

Świerzb ignoruje wszystkie starania
brak już pomysłów jak przegnać drania.
Na nic się zdają różne zabiegi
kto się podejmie pozbyć lebiegi?

Na skraju wioski w niewielkiej chatce,
mieszkał Jaś młody przy swojej matce.
Chociaż to była biedna rodzina,
to matuś dbała o swego syna.

Któregoś ranka tak mu powiada:
Ty masz swój rozum pokonasz gada.
Tu cała praca jest nic nie warta,
trzeba na wschodzie szukać lekarstwa.

Więc dzielny chłopak zebrał manatki,
smarknął siarczyście, podciągnął gatki
i w stronę wschodu słońca wyruszył,
a łupież za nim niczym śnieg prószył.

Nie do tej bajki temat należy,
jak się nasz Jasio gdzieś z magiem zmierzył.
Ważne, że wygrał z nim swoje starcie,
kiedy z nim walczył bardzo zażarcie.

Pokonał maga zdobył lekarstwo,
nie żal mu trudu, bo było warto.
Dostanie rękę królewskiej córy
i nie będzie w zupie złuszczonej skóry.

Zbychu Argo-lewicz

ilustr: własna

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Argo