E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

Człowiekowi nie trzeba było
stwarzać żadnego piekła,
wystarcza jedynie dać ludziom
wolną wolę i swobodę działania.

Argo.

poprzez bezkres jałowej ziemi
ciągnie kondukt ponurych cieni
tli się w nich jeszcze iskra życia
losu ich jednak nić jest krucha

do cna wychudzone szkielety
idą wolno kobiety dzieci
obok wlecze się garstka mężczyzn
zgroza patrzeć jak tłum się męczy

niczym szarańcza zjedli wszystko
nigdzie nie znajdą choćby listka
wody od dawna też brakuje
za łyk płynu siebie mordują

sucha ziemia kaleczy stopy
grupa żywych truposzy kroczy
pochód szaleńców bez nadziei
w żarze słońca krew się w nich pieni

upadł ktoś w pył i tak pozostał
trudom podróży już nie sprostał
nikt już nie zważa na śmierć cudzą
idąc do przodu wciąż się łudzą

jednak nie znajdą bo nic nie ma
wszędzie tylko jałowa gleba
brakło dla wszystkich pożywienia
rodzić przestała Matka Ziemia

chciwość zniszczyła dobra wszelkie
wkrótce ostatni człowiek zejdzie
później tylko pobojowisko
pusta planeta i to wszystko

Zbychu Argo - lewicz

ilustr: własna