E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Argo o godz. 19:37:39

żaden Tuwim lub Mickiewicz
ani nawet nie Broniewski
ale zwykły Argolewicz
też napisać może wierszyk

*

Raz do wierszopisa przyleciała w nocy wena,
będziesz tworzył rzekła i kołdrę z niego ściągnęła.
Wylazł więc ze spania chociaż szarpała nerwica
i układać zaczął, różne słowa w sens wierszyka.

Tekst powoluteńku, strofa po strofie powstaje,
pot z czoła też kapie przeszkadza weny gderanie.
- Pisz prędzej gamoniu, pomagać takim jest bzdurą
z wami te zajęcia, jakże bardzo mnie już nużą.

Jestem niepotrzebna uzdolnionemu poecie,
tylko wierszokletom, wciąż pomagać muszę przecież.
Żachnął się rymopis - Niechby cię powykręcało,
bez ciebie też mogę zrobić tę robotę całą.

Coś pomarudziła i nareszcie się wyniosła,
a on pisze dalej bo to przecież sprawa prosta.
Linijka w linijkę, tworzy całkiem nowe wersy.
Wyszedł zgrabny wierszyk, więc gębula mu się cieszy.

Co tu jakaś wena, będzie swoje fochy stroić,
choćby stu cenzorów on krytyki się nie boi.
Zgrabnie poskładany mocą słowa tekst niech świeci,
czekając na laury dumny twórca pręży piersi.

a coooo!

Zbychu Argo - lewicz

Z pewną nieśmiałością informuję czytelników,
iż luźną inspiracją do powstania tego tekstu
był wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego,
"Kołysanka pisarzy".

ilustr: Argo