E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Argo o godz. 14:28:40

Dziś wierszydło ciut przydługie
Waszą cierpliwość testuje
i do tego z rymem męskim
Czy będzie przyczyną klęski?

na uboczu w pewnej wsi pusty dom już od lat tkwi
dawno zapadł się w nim dach teraz w nim zamieszkał strach
kiedy wieczór blisko już zaczyna się w chacie ruch
jakieś światło zza szyb lśni a z komina leci dym

dziwny zeń dobiega dźwięk niczym płacz lub bólu jęk
każdy w wiosce ciarki ma kiedy to w chałupie łka
wreszcie sołtys rad nie rad na zebraniu mówi tak
przydałby się jakiś chwat coby stracha posłał w świat

jednak chętny nie jest nikt żeby pod las nocą iść
przydałby się głupi Jaś ale życie to nie baśń
w końcu nadszedł taki dzień że odważny znalazł się
notoryczny pijak Stach który wciąż pod sklepem stał

do włodarzy mówi tak - koło domu jest też sad
chciałbym żeby on był mój gdy ze strachem wygram bój
godzą wszyscy na to się każdy mówi czemu nie
bierzże Stasiu dom i sad gdy precz pognasz już ten strach

łyknął więc chłop wina łyk by animusz w nim nie znikł
i podążył całkiem sam w miejsce gdzie strach lęki siał
chociaż po cichutku szedł nagle w chacie ucichł skrzek
zjeżył się na Staśku włos i zadzwonił ząb o ząb

bo usłyszał zamka zgrzyt i zawiasów głośny skrzyp
znieruchomiał niczym dąb zza drzwi właśnie wyszedł ktoś
czarownica to czy coś - pojawił się za nią kot -
i saksofon w dłoniach ma więc już jasna sprawa ta

skąd się brał ten przykry dźwięk w tym był wszystkich obaw sęk
kiedy zaczynała grać kot do wtóru wszczynał wrzask
Stach pokonał swój lęk wnet dobry wieczór mówiąc jej
i tak prysnął cały czar mimo to on dalej stał

zapatrzony w obraz tej co zjawiła przed nim się
zapomniał też prawie słów jednak ona mówi mu
- po rodzicach spadek mam naprawić tu trzeba dach
jeśli chcesz to pomóż mi żeby ten dom znowu żył

możesz też uprawiać sad a ja będę w sadzie grać
nie będzie też szkodził kot kiedy poznam nutek tok
we wsi z rana wielki szok że rozwiązał sprawę chłop
wkrótce Staszek przestał pić - coś tu dodać? chyba nic

Zbychu Argo - lewicz
ilustr: własna