E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

Skrzypią płoty na nich sople,
szczerzą lodowe kły, jak psy
bronią dostępu
do zaśnieżonego domu.

Wiatr się roztańczył w parze ze śniegiem.
Ale komu ja to mówię, komu,
wszak u ciebie tak samo

życie toczy bałwany pod nogi.

W ciszy głuchej kwitnie łąka w puchu
śnieg się rozsiadł na jej rudym brzuchu, 
opowiada bajkę łzawą 
prawie mu uwierzyła, 
że ogrzewa ją przed mrozem

aż skostniała  w bezruchu.

Wiatr lekko trawą kołysze,
jej śpiew słyszę i ty też
jeśli się pochylisz do jej stóp.

to już wiesz, o co jej chodzi.
Zrobisz tak? Zrób, to usłyszysz .

Marzenia nasze w zimowej ciszy.

Żak Stanisława

zdjęcie własne