E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 23:53:49

 
święta to moja działka już zaplanowane
żeby nie była sama w gości jego mamę
grzecznie tato zaprosił przez moje staranie
bo chciałam się podzielić z Olim u mnie jajkiem
chichocząc że po nim zmysł organizacyjny
chłopaka mam dla siebie zachwyceni wszyscy
kosze już poświęcone choć się trochę wstydził
nie wiem dlaczego tego nie lubią mężczyźni
do wszystkiego przywyknie za mnie koszyk niesie
ja szepcę mu na ucho – gdybyś zbłądził w mieście
to wspomnisz sobie wtedy kto jadł z tobą jajko
i zawsze do mnie wrócisz niezapominajko
wszyscy się oglądają a my jak dwa trzpioty
trącając się śmiejemy i świąteczny koszyk
w niebezpieczeństwie wielkim - pisanka wypadła
rozbiła się więc z Olim na chodniku zjadłam
mama się nie połapie że drogą dwa śmieszki
nim dotarli na miejsce zaczęli się dzielić
 
w domu też na nas patrzą bo niczym wariaci
wciąż porozumiewawczo ku sobie łokciami
tańczymy po pokoju jak nimfa i satyr
zjemy tylko śniadanie wypijemy kawy
nie będziemy się nudzić dzień zaplanowany
u cioci dzisiaj mamy świąteczne wagary
znowu wujkowe wino więc humorek będzie
teraz ważniejsze sprawy już nie po kolędzie
małżeństwo chce zapisać chłopakowi chatę
dostanie aż dwa domy więc będzie bogaczem
daremnie rozmyślałam co my z tym zrobimy
czasem nadmiar balastem dla jednej rodziny
ja jestem jedynaczka i jak to pogodzić
jednak zajrzeć wypada skoro ktoś nas prosi
 
śniadanie bardzo szybko potem kawa w biegu
lustro dziś wystarczyło nie mieszał się geniusz
bo czas nie stoi w miejscu musimy na skróty
on jakiś podniecony nie potrafi ukryć
pytań które się cisną mnie pyta o radę
bo nie wie co ma zrobić z tym nagłym nadmiarem
śmieję się że trzy domy szczęściem kłopotliwym
mogliby tym luksusem obdarować innych
dyskusja się urywa bo już cioci progi
mam pytanie na ustach – ciekawe co zrobi
znowu jak zawsze u nich wita szersze grono
oglądam nowe twarze które zaproszono
trochę to kłopotliwe bo jestem atrakcją
nietrudno się pogubić wszyscy na mnie patrzą
nie zostawił mnie samej jak lubią mężczyźni
wszystkim pięknie przedstawił moja trema przy nim
uleciała i lśniłam niczym pierwsza dama
nie puszczałam go mądrze za rękę trzymałam
potem już było łatwiej wino jest rozmowne
szepnął mi – „nie pij dużo bo będę miał problem”
przecież nie jestem dzieckiem żeby się ośmieszyć
do przeszłości należą moje stare grzechy
 
nie doceniałam jednak wartości chłopaka
kompletnie mnie zaskoczył takiego nie znałam
był nad podziw rzeczowy otwarty w rozmowie
podziwiałam zdumiona Oli inny człowiek
postawił sprawę jasno – „owszem ale z Igą”
znów ja pod ogniem spojrzeń bo pośrednio miłość
deklarował przy wszystkich więc czułam się ważna
„tylko tak nie inaczej”- trzy razy powtarzał
musiałam ja potwierdzić że pragnę chłopaka
słychać było wokoło – „ona jest już nasza”
podziwiam u nich zawsze te więzi rodzinne
poparte wesołością zakrapiane winem