E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 14:19:56

 
długo odsypialiśmy miłosne zmęczenie
zbyt mało mamy czasu mama nazwie leniem
chodzę rozkojarzona obiad w powijakach
wszystko mi leci z ręki można się rozpłakać
Oli musiał kucharzyć w trosce o teściową
w duchu go pochwaliłam - kochany gołowąs
zmobilizował słowem czule dopingując
potrafił opanować sytuację trudną
wchodzą rodzice patrzą chłopak ma fartuszek
on wybrnął całkiem serio - „gotować się uczę”
pokładam się ze śmiechu on palcem wygraża
chichoczę – zatrudniłam chwilowo kucharza
jednak przy stole mamę nurtuje zagadka
pod jej bacznym spojrzeniem nie potrafię kłamać
otwarcie się przyznałam żeby go pochwalić
i streściłam rodzicom wszystko z detalami
jedynie o kanapie zdołałam zapomnieć
chwyciłam go za rękę i bezczelnie do mnie
ciągnę od stołu siłą by mieć na wyłączność
pokornie jak baranek uległ moim dąsom
układam się na piersi niczym na poduszce
troszczy się jakbym była drogocennym kruszcem
wyciszam się i serce coraz senniej bije
jeszcze ręce w odruchu obejmują szyję
słodko zamglone oczy lecą w błogą ciszę
dwa gorące oddechy razem sen kołysze
nagłą słysząc wesołość patrzę oniemiała
we troje biją brawo - z wrażenia zdrętwiałam
a śmiech taki że mógłby cały świat obdzielić
jego mama podziwia chłopaka w pościeli
którą z lenistwa rano tylko ułożyłam
więc policzki gorące palą jak pokrzywa
nasze głupawe miny miłym zaskoczeniem
ratując sytuację robię przedstawienie
przydługim pocałunkiem uczuć demonstracja
z wrażenia aż zagwizdał ucieszony tata
powiedziałam że dawniej był metr odległości
bo wszyscy byli święci bocian dzieci nosił
trzymali się za rączkę na szkolną odległość
by marząc przy księżycu w krzakach znaleźć niebo
wielkie rzeczy że chłopak przytulił chwileczkę
w dodatku kiedy spałam - nie jestem już dzieckiem
wypominki pomogły miło do wieczora
na dobranoc odważnie przy mamie całował
muszą wreszcie zrozumieć że ich dzieci rosną
gnębi mnie tylko jedno - co zrobić z tęsknotą