E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 12:55:21

 
jak w świątecznym ogrodzie budzi mnie poranek
lśnią niezapominajki patrząc roześmiane
Oli czarując wita spojrzeniem miłosnym
przecieram ze zdziwienia wciąż zaspane oczy
przeciągam się leniwie w tym kwiecistym łóżku
słodko szepce do ucha – „śniadanie kwiatuszku”
rozglądam się ciekawie miłe zaskoczenie
czując aromat kawy z radości się mienię
a kelner w pas się kłania z miną roześmianą
miłym gestem zaprasza – „śniadanie podano”
gdy w porywie czułości całuję i pieszczę
gasi moje zachwyty – „cyt mama śpi jeszcze”
ściszam głos do parteru – wczoraj żartowałam
patrzy rozbrajająco uroczy kawalarz
poruszając się z gracją tacę mi podaje
„damy dziś jedzą w łóżku nasze obyczaje”
mój stolik pysznościami pięknie zastawiony
cukinia słodko ściska kwaśne korniszony
zawstydzona papryka rumieńcem oblana
bo gorący pomidor i słodycz banana
seksownie się przegina obok pomarańczy
co maleństwo z cytrusów mandarynkę niańczy
rzodkiewka puszcza oczka z ogórkiem krojonym
na salceson zezuje boczek wypasiony
wyniosłą dumą pachnie wiejskiej szynki pycha
z polędwicą się kuzyn baleron przepycha
swojska leżąc w plasterkach kusi język wonią
groch z marchewką w gromadkę zbite od niej stronią
zapach sałatki nęci ucztą smakowitą
na niej wyczarowany z jajek kwiat rozkwita
czar pieczarki wypina bielusieńki brzuszek
jedna się z borowika kwaśnym kapeluszem
chleb się na talerzyku wygodnie rozwalił
podziwia towarzystwo pachnące z oddali
kubek kakao sprzecza się ze szklanką kawy
ketchup z musztardą stoją obok gdzie przyprawy
nieśmiało razem jakby się zaprzyjaźniły
wszystko takie kuszące i zapach przemiły
biedny język oniemiał tak smaczne rozdroże
widelec wciąż zachęca ręka w rękę z nożem
zaniemówiłam w łóżku gapiąc się z wrażenia
myśl błyskawicą biegła – czy ja go doceniam
musiał wstać bardzo wcześnie – troska z poświęceniem
kompletnie zaskoczyło smaczne przedstawienie
podziwiając patrzyłam jak zauroczona
gdy on klęcząc namawiał wdzięcząc się częstował
cierpliwie trzymał tacę ciągle jadłem kusił
że – „nie ma wykrętów to nie u mamusi”
musiałam spałaszować co pod nos podaje
świąteczny raj w wydaniu niezapominajek
cieszył się niespodzianką był jak urzeczony
do serca przez żołądek - kapitalny pomysł
doceniając wysiłek zaczęłam się łasić
słodyczą czuły strażak nocny pożar gasił
z tęsknoty usychałam jak Semiramida
Oli pewnie gdy zasnął czar ogrodów spijał
bo przylgnął niebezpiecznie a kuszący język
po mym ciele przyjemne rozpoczął spacery
był wyjątkowo słodki niczym konfitury
wzywałam do rozsądku rozpalony umysł
nie można pod okiem mamy odsłaniać kurtyny
szeptałam że się sobą jeszcze nacieszymy
pocieszając uśmiechem rozognione serce
by uśpić ból zawodu uśmierzyć naprędce
zrozumiał leżąc grzecznie nie zaprotestował
pozwoliłam subtelnie usta degustować
kołysałam w ramionach łaskocząc piórkami
i zgasiłam szafiry tuląc mój dynamit
szczęściem i zaufaniem dzieląc się nad ranem
płynęliśmy w marzeniach śniąc senne miraże