E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 10:48:13

 
Wszedłem w twoją duszę
jak w tramwaj numer 8.
Nikt nie skasował biletu,
więc zostałem.
 
Wyrwałem kilka kłączy,
żeby było czym palić.
Rozgrzałem się tobą
i powiedziałem sobie:
„Dobrze, stary — teraz się nie wyśpisz”.
 
Położyłem się między nerki a sumienie.
Lekko mnie kłuło,
ale co tam — znam gorsze łóżka.
 
Taplałem się w twojej wilgoci:
trochę śmiesznie, trochę bosko.
Życie ma dziwny smak,
jakby święty przeżuł miętówkę
i ją wypluł.
 
Chciałem być latarką,
co świeci tylko w nocy,
ale wyszedłem — jak zwykle —
na gościa z zapałką w ustach,
co nie wie, czy ją zapalić, czy połknąć.
 
I może kiedyś
ktoś znajdzie nas
w rowie pod jakąś ulicą
i powie:
„Patrz — ci to się naprawdę kochali.
Albo przynajmniej nie bali się błota”.
 
Autor Sławomir Lęga
 
Foto Pixabey