E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 17:12:55

Wyszłam z domu o poranku
nie zabierając niczego
poza bezbolesną ciszą.
 
Na progu zostawiłam imię
i rozpuściłam włosy na wietrze,
aby zniknąć.
 
Uciekałam od myśli
chowając za lustrem
pamiętającym łzy.
 
(Od)rzuciłam życie –
kamień ciągnący na dno
pustyni samej siebie.
 
Szukając oddechu
niepachnącego strachem,
nierwącego się na strzępy,
znalazłam śmierć, łagodną jak pierwszy świt.
 
I nie musiałam już wybierać.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay