E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 19:29:54

Na szklistym niebie rozpłakane chmury,
pachną jesienią słońce przesłaniając.
Draperię ziemi roszą po raz wtóry
łzą niewstrzymaną.
 
Zieleń płowieje, krople z drzew spadają,
dni przemoknięte więdną każdej nocy.
Wiatr z mgłą się brata za mżawki kotarą,
by jasność zmroczyć.
 
Matka Natura siejąc perły deszczu,
żegna się z latem na przednówku września,
który uwieczni skryba w rzewnym wierszu,
i rdzawych pieśniach.
 
Taki to pejzaż jawi się w spojrzeniu,
kiedy za oknem dżdżysta jest pogoda.
Tęskność za latem doskwiera każdemu –
nawet świat szlocha.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay