Dołącz Do Nas
Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Na forum:
|
Nov
12
2022 
|
Doba i wieczność
dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:54:14 A
A
A
 Rano czytam twoją twarz w oknie pod drzwi podkładam poduszkę zdejmuję uczucia i rozstawiam pustkę po kątach W południe zapominam być dla wszystkich wyjątek z krótkim rękawkiem reguły podnoszę pijaną materią bez liczby atomowej jądra O zmierzchu zdrapuję tlen z sufitu włączam przepaloną żarówkę otwieram czarny notes i próbuję nie utopić się w długopisie Przed pełnią wchodzę na drogę donikąd otrzepuję pył dnia zakładem piżamę dla innych siebie zostawiając w zdaniu bez kropki Przecieram szybę na zewnątrz świt w pełni przytulam odbicie zastygam wróciłeś Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Niebo dotykające ziemi...
Sztuka ostrych słów...
Lepieje...
Człowiek bez miłości jest...
Kropla bieli na łące ...
Modlitwa drzew*...
Na jej widok twarz nabier...
(Nie)dzisiejsze myśli*...
Wiosenna tęsknota*...
Skądinąd wcale niepotrzeb...
13 maja...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 288 razy. » Dodano 2 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 2 osób. |
Gości Online: 10