Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Jun
03
2022 |
Epitafium życia
dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:05:34 A
A
A
![]() W zaprzeszłym życiu gdzieś umknęło szczęście, kiedy myślałam, że cud się wydarzy. Tylekroć chciałam, aby zasiać więcej ziarna nadziei, bym mogła wciąż marzyć. Kiedy wspominam dni, które nie wrócą, podążam słowem przez mosty spalone. W duszy spopielam łzy zdławioną nutą i niczym rycerz, staję w ich obronie. Bolesnej rany, sączącej i kruchej, jednak nie zdołam ukryć na dnie serca. Dlatego błagam, by więcej nie musieć, o trzeciej w nocy rozrywać różańca. Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Bieszczadzkie anioły...
Tylko jedno...
Umiłowana Poezji...
Czy żyje się przed śmierc...
Oddech bez imienia...
Aniele Stróżu ...
Powiedzieć koniec to o wi...
Nieobojętna na los kamien...
Dłonie splecione w zimną ...
Wspomnienie tkane uśmiech...
Powiedzieć koniec to za m...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 595 razy. » Dodano 2 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 1 osób. |
Użytkowników Online
![]() Brak Użytkowników Online ![]() ![]() |