E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 12:24:33

Poranek rozwiewał mgły nad łąką,
zapach mokrej trawy rozbudzały
szepty wschodzącego słońca.
 
Stare drzewo przy domu –
z jego kory odpadały fragmenty,
szorstkie w dotyku,
chropowate jak głosy dziadków.
W jego cieniu pisałam wiersze,
zastanawiając, czy niebo jest bliżej
stąd niż z miasta.
 
Za stodołą biegały kury.
Ich krzyki wypełniały okolicę.
Skrzypienie wiadra nad studnią
zdawało się być śpiewem,
a zimna woda ożywiała dłonie.
 
Czas płynął wolniej.
Dzień i noc miały miejsce na wszystko:
gonitwy po polu,
zapach ziół parzonych przez babcię,
smak chleba z miodem
i czytanie książek na werandzie.
 
Ten obraz wraca jak sen,
chociaż jest bez ruchu, bez dźwięku,
to jednak tętni życiem,
którego wtedy nie rozumiałam,
a za którym teraz tęsknię.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay