E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 05:46:15

foto internet
 
 
głos przez sen usłyszałam i jak nieprzytomna 
biegłam żeby utonąć w kochanych ramionach 
w samej nocnej koszuli za szyję tuliłam
skleiła nas w objęciach niewidzialna siła
jesteś - ściskałam skacząc niczym opętana
jakby dawną przeszłością był miniony dramat
garnęłam się do niego z miną roześmianą
odruchowo krzyknęłam - och zostaw mnie mamo
kiedy przypominała niestosowną odzież
w której się przytulały zarzucone dłonie
 
smutki na bok odeszły teraz on był ważny
lecz czytałam jak w książce troskę w jego twarzy
nie rozumiałam jeszcze podekscytowana
że jest dla mnie ucieczką jego eskapada
zostaniesz ze mną - szepcąc do pokoju brałam
i wtedy dotąd cichy chłopak się rozpłakał
szlochając na kanapie wyznawał mi w ramię
że uciekł zostawiając w domu kartkę mamie
kiedy byłaś w tym lesie - drżąc cały tłumaczył
bałem się że cię Iga nigdy nie zobaczę
a to byłaby dla mnie całkowita klęska
nie mogłem tam usiedzieć bo nie miałem miejsca
co mu miałam powiedzieć - głowa mi opadła
i nagle niczym z Nieba pojawił się tata
obejrzał nasze miny trochę zaskoczony
by zaraz uspokajać aż dwa telefony
 
wyjaśnił bardzo szybko że to trudne sprawy
Oli jest w dobrych rękach więc zbędne obawy
chłopak w swoim powtarzał z uporem na twarzy
nie wrócę i zostanę choćbym miał do pracy
łzy płynęły po drugiej i mój ojciec wyszedł
dalej nie słyszeliśmy patrząc w swoją ciszę
lecz z ufnością wierzyłam że z naszej niedoli
jego ogromne serce musi nas wyzwolić
 
nie myliłam się bowiem wszedł pełen nadziei
skoczyłam mu na szyję - tato jesteś wielki
obcałowując czule nie mogłam wytrzymać
co zdradzi dwojgu smutnym tajemnicza mina
on znów jak za lat dawnych porwał mnie na ręce
i wiedziałam już wszystko tuląc go w podzięce
choć na twarzy chłopaka czytałam zdziwienie
przywołałam go ku nam garnąc z podnieceniem
krzycząc - mamo to moi kochani faceci
porwałam ich zapałem jak szalone dzieci
i w tańcu odpłynęło niedawne cierpienie
a tato swoją córcię czarując spojrzeniem
zwlekał jak to potrafi gdy ważna nowina
by zdradzić na kanapie - możemy mieć syna
mógłby sam gospodarzyć lub zamieszka u nas
i tylko w jego rękach ta decyzja trudna
mówiąc to z troskliwością wzrokiem chłopca pytał
podczas gdy ja fruwałam w myślowych zachwytach
lecz w trosce o doczesność wierciłam go wzrokiem
by swoją przyszłość oddał w moje czułe dłonie
cdn.