Dołącz Do Nas
Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Na forum:
|
Jan
20
2017 
|
Staruszka
dodany przez Barbara Sniezek o godz. 04:01:33 A
A
A
 Mgłą spowiły się wspomnienia, babie lato myśl splątało, odfrunęły w dal marzenia... Cóż jej jeszcze pozostało? Srebrem włosy kryją skronie, sieć pajęczyn rzeźbi lico, drżą niepewne, starcze dłonie, wolno stąpa w szarą nicość. Ból i niemoc ją ogarnia, łza tęsknoty w oku błysła, wie, że wkrótce zniknie marnie i nadzieja się rozprysła. Jest samotna, opuszczona, nie ma też z kim porozmawiać. Życiem bardzo już strudzona, a przyszłości się obawia. Myślą biegnie do swych dzieci i paciorki szeptem klepie, prosi Boga, by na świecie żyło im się coraz lepiej. A czy one pamiętają o swej matce spracowanej? Czy tu do niej zaglądają, czy są wiecznie zabiegane?!... © Barbara Śnieżek 04.10.2015 (Ilustracja z Internetu) Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Barbara Sniezek
Dołaczył/ła: 25.11.2016 00:11:46 Miasto: RzeszówData urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Pamiętaj!...
Breń mojego dzieciństwa...
Brachykolon* na smutki ...
E-Literatom...
Matko......
Koncert na łące...
* * * (Onamudaj)...
Geneza wiersza...
Skazani na dożywocie Cz....
Skazani na dożywocie. Cz....
Niczym Syzyf...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 1001 razy. » Dodano 5 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 0 osób. |
Gości Online: 8