E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Argo o godz. 07:02:12

Odchodzi w przeszłość; to co przebrzmieć miało
w zakamarkach pamięci wycisnąwszy swoje piętna,
a czas rylcem rzeźbi; wszystko co przetrwania warte
- choćby ukryte było w nieodkrytych ostępach.

W blasku gwiazd, co srebrem noc przyprószyły,
Cisza wśród drzew, zimowe przesilenie tka,
Kołdrą śniegowego puchu, Matkę Naturę tuli do snu
W wigilię marzeń, o sytym przednówku.
Księżyc w pełni, niczym starodawny wieszcz,
opowiada o pragnieniach w mrokach skrytych…
Daleki głos dzwonów brzmi; zapowiedzią Szczodrych Godów,
a zimny wiatr ich dźwięczną pieśń; poprzez przestrzeń niesie…

Wśród nocnej ciszy, w tej chwili przełomu;
niech płomień jedności w sercach rozbłyśnie,
sczezną wkrótce biele śniegów, pękną okowy zamrożonych lodów,
rozkwitnie radość, a w cieple zwiędną; zimowe kwiaty na szybach.
Oto chwila, gdy ponownie odradza się światłość.
i z zapowiedzią dłuższych dni, jeszcze w chłodzie nocy drży!
Lecz w duszach ogniska nadziei już rozpala,
chociaż śnieżne płatki skrzą się jeszcze w mroźnej ciszy.

Pod rozgwieżdżonym niebem, lśniącym lodu kaskadą,
niewypowiedziana wiara  ufnie w sercach trwa,
że zimowe przesilenie, jak co roku uczyni cud,
i w blasku dłuższych dni odrodzi uśpione życia.
Wśród nocnej ciszy, w tej chwili przełomu;
niech płomień jedności w sercach rozbłyśnie,
sczezną wkrótce biele śniegów, pękną okowy zamrożonych lodów,
rozkwitnie radość, a w cieple zwiędną; zimowe kwiaty na szybach.

Zbychu Argolewicz

ilustr: własna


Do posłuchania zapraszam na FB