E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

wierszokleci ciągle piszą
tu powiało nagłą ciszą
właśnie nie mam już natchnienia
więc dlatego wierszy nie ma

no bo o czym tutaj pisać
jak wokoło nic nie słychać
po staremu dzień się toczy
zagląda mi smutek w oczy

jakaś dręczy mnie cholera
gnębi duszę na płacz zbiera
ciężki kamień ściska serce
i człowiek jest w poniewierce

to się pisać odechciało
wpadło w letarg biedne ciało
kto potrafi znów je wskrzesić
by mogło się życiem cieszyć

© Barbara Śnieżek