E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Sniezek o godz. 23:10:04

Na skraju wioski stary dwór stoi,
od wieków pusty, niezamieszkały.
Ponoć tam straszy, każdy się boi,
a wokół dworu drzewa i skały.

Dwór ten odkupił Mirosław Kogut
z myślą, że knajpę stylową zrobi.
Nad drzwiami kogut jako atrybut –
Mirek z zapałem dwór przysposobił.

Już jest otwarty bar „Pod Kogutem”,
przybyłych gości właściciel wita,
wszyscy się cieszą, że tu atutem
będzie golonka, piwo i czysta.

Teraz w gospodzie zawsze są tłumy,
jest dobrze znana w calutkiej gminie,
przychodzą do niej chłopcy, dziewczyny,
z dobrej wyżerki, zabawy słynie.

Ale czasami sceny są ostre,
dzieje się niczym w niezłym horrorze,
gdy czarny Antek ratował siostrę,
którą uszczypnął Franek na dworze.

Spięli się mocno, tłukli zawzięcie –
ledwie koledzy ich rozdzielili.
Na szczęście potem podali ręce
i tak wzajemnie się pogodzili.

Lecz innym razem już było groźnie;
gdy kumplom mocno we łbie szumiało,
jeden drugiego zbyt nieostrożnie
trącił i piwo mu się rozlało.

Oj, niewesoło było, albowiem
krew się polała, jatka okropna,
była policja, straż, pogotowie
i zakazano w „Kogucie” spotkań.

Rozgoryczony Mirosław Kogut
chciał się uchronić od upadłości,
bo teraz wcale nie ma przychodu,
więc Magdę Gessler zaprosił w gości.

Proszę, niech pani coś mi doradzi,
może założyć tu restaurację?
Czekam wskazówek, jak ją prowadzić,
aby ratować tę sytuację.

Wnet pani Magda wszystko zmieniła,
by nie zanikła już dworu sława
i nawet inny szyld powiesiła –
teraz jest nazwa „U Mirosława”.

Znowu dwór żyje i się udziela –
jest restauracja, niewielki hotel,
miłe przyjęcia, chrzciny, wesela,
biznes się kręci dobrze z powrotem.



© Barbara Śnieżek
18/19.08.2022