dodany przez Barbara Sniezek o godz. 14:30:26

I.

Wiatr cichuteńko w liściach szeleści
i niczym werblem dyktuje rytmy,
wierzbowym fletem melodię pieści ,
wreszcie klarnetem takt daje szybszy.
A teraz fagot brzmi coraz głośniej,
dochodzą skrzypce i kontrabasy,
wciąż dynamika powoli rośnie,
już grają wokół knieje i lasy.
 
Refren:
Tańczą Anioły ponad Soliną, 
snują się mleczne, zwiewne sukienki
i dolinami wzdłuż Sanu płyną,
a góry tulą woalem mgiełki.
Bieszczadzki Anioł nam opowiada
o dawnych dziejach, faunie i florze,
o Zakapiorach, duchach i zjawach,
o życiu Bojków i ich kulturze.
 
II.
W gałęziach sosen wiatr gra na harfie,
coraz to więcej dźwięków przybywa,
i w zgodnym  rytmie drzew struny szarpie –
cała orkiestra leśna przygrywa.
Wtórują buki, jodły i świerki,
dmie coraz silniej w trąbki, puzony – 
to niewątpliwie jest koncert wielki –
słychać altówki i saksofony.
 
Refren:
Tańczą Anioły…
 
III.
Wietrzna symfonia szumi w Bieszczadach,
drzewa kołyszą się w rytm muzyki
i tańczą solo, albo w gromadach,
w Cisnej, Ustrzykach i w Polańczyku.
Wiją się Pętle: Wielka i Mała,
falują góry i jezior wody,
jest ożywiona kraina cała – 
nasze Bieszczady pełne urody.
 
Refren:
Tańczą Anioły…
 
© Barbara Śnieżek
20.02.2020