Artykuł: Moja droga do E-Literatów, czyli jak zaczęłam pisać.

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Wybieramy wiersz miesiąca♦ŻYCZENIA NOWOROCZNE♦Urodziny Roberta♦Ogłoszenie wyników konkursu Poezja i Boże Narodzenie♦Podsumowanie roku 2024 WSPARCIE DLA Dziennika Literackiego E-Literaci.pl♦Portal E-Literaci Odwiedziny naszych Czytelników♦Życzenia Świąteczne♦Nagrodzeni i wyróżnieni E-literaci♦Konkurs - Poezja i Boże Narodzenie.♦Ogłoszenie wyników konkursu - "Listpad w Poezji i Sztuce"♦

Jan 21

2020

Moja droga do E-Literatów, czyli jak zaczęłam pisać.

dodany przez AnWit o godz. 22:03:21

Moja droga do E-Literatów, czyli jak zaczęłam pisać.

Kilka lat temu, kiedy moja starsza córka chodziła do szkoły podstawowej, uczyła się tabliczki mnożenia. Okazało się, że pamięć przyszłej humanistki i muzyka nie ogarnia matematycznych cyferek, dlatego wpadłam na pomysł, żeby zaśpiewać rymowaną tabliczkę mnożenia. W taki właśnie sposób powstała moja pierwsza rymowanka.
Na forum za pierwszym razem trafiłam jakieś 5 lat temu. Cała moja wiedza o pisaniu wierszy sprowadzała się do tego, że na końcu musi być rym.
Umieściłam kilka tekstów, wszystkie zostały poprawione, czego kompletnie nie mogłam zrozumieć.
W głowie mi się nie mieściło, jak może ktoś poprawiać mój wiersz?? Przecież jest doskonały. W końcu mój.
Od tamtego czasu minęło kilka lat. Pisałam coś od czasu do czasu do szuflady. Nie ćwiczyłam warsztatu. Zniknęłam z forum, ponieważ niczego nie publikowałam.
W zeszłym roku z duszą na ramieniu zarejestrowałam się ponownie i zostałam przyjęta do grona bardzo ciepło. Wiedziałam, że jeśli chcę się czegoś nauczyć, to tylko czytając, podglądając itd.
W końcu wrzuciłam mój stary wiersz pt.: Lusterko i dostałam moją pierwszą pieczątkę. Byłam taka dumna, jakbym wygrała w totka. Basia wrzuciła komentarz, w którym napisała: że to wyjątek wśród wyróżnień. Teraz wiem dlaczego.
Wcale nie dlatego, że był tak dobry, tylko może raczej dlatego, że wzbudzał uśmiech.
Potem wzięłam udział w konkursie warsztatowym i z moim miernym doświadczeniem zajęłam pierwsze miejsce. Nie mogłam w to uwierzyć. Jak to możliwe? Tyle doświadczonych osób, a ja wśród nich i nie jakieś tam, tylko pierwsze miejsce.
Potem był kolejny konkurs, który znów mi się udało wygrać; do dziś zachodzę w głowę jak to możliwe.
Takie chwile dodają skrzydeł.
Potem Basia zaproponowała wydanie IX antologii moje wiersze zakwalifikowały się do niej. Książka do mnie przyszła dzień przed moimi urodzinami. Był to kolejny najpiękniejszy prezent.
To forum pozwala mi wciąż rozwijać skrzydła. Cały czas uczę się od pozostałych. Są tutaj osoby, które mają wypracowany swój styl. Po roku publikowania na forum widzę ile się nauczyłam, za co jestem wszystkim tutaj wdzięczna.
Nigdy nie sądziłam, że znajdę się w gronie takich pisarzy i polonistów. Do dziś uważam to za mały cud, gdyż mam typowo ścisły umysł i wykształcenie techniczne. W szkole podstawowej nie potrafiłam napisać wypracowania. Każdy temat potrafiłam zawrzeć w trzech zdaniach.
Kochani bardzo wam dziękuję za wasze komentarze, które pozwoliły mi czerpać garściami z waszego bogatego doświadczenia. W szczególności dziękuję Basi. Basiu, bez ciebie nie byłoby portalu, tych ludzi których łączy słowo pisane. Nie byłoby również 10-lecia, tych niezliczonych antologii, oraz tego wyjątkowego spotkania w kwietniu, na które czekamy.

Anna Witkowska

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: AnWit