E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 19:45:25

Wnosisz z wizytą zło i pożogę,
a ja stoję bezradnie na progu
mego domu. Kim jesteś kobieto
zmanierowana i skąd przychodzisz
ze słowem ostrym jak miecz.
 
Zostało niewielu, kto pamięta
okrutnej wojny czas – nie przeżyli,
lecz przemęczyli: poniewierkę,
głód i niespokojny sen. Pamięć słabnie,
po co te żale w powodzi zgorszenia.
 
Brudas bez kąta przytulenia,
też ma prawo dzisiaj żyć -
chłonie ulica, obmywa ten sam
deszcz co nas.
 
Kto burzy, przegrywa wszystko
jednym rzutem kości – ginie
pod gruzowiskiem. To są plany
Nieba - nie ma upadku bez przypadku.
 
Niechże dola toczy się sama,
cichutko dociągnie swoich dni,
póki megafon się nie odezwie -
strach będzie jednaki, gdyż wpłyniemy
do brzucha jednego Boga.
 
 
17.05.2019.
©BaMa

ilustracja - Pinterest