E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Sniezek o godz. 05:19:29

Na zewnątrz - jak wiosna -
z uśmiechem na twarzy,
a dusza w smutku trwa.
Dla ludzi radosna,
choć serce wciąż marzy,
w skrytości spływa łza.

To nie tak być miało,
lecz nikt się nie dowie.
Żartem odpowiesz mi.
Trosk w życiu niemało,
nic o tym nie powiesz -
wnętrza zamknęłaś drzwi.

Nikomu nie ufasz
i jesteś samotna,
chociaż przyjaciół masz.
Mnie też nie posłuchasz.
Burza tobą miota,
lecz ty zachowasz twarz.

Uczucia swe skrywasz
i wciąż maskę nosisz,
mówisz, że jest OK,
że jesteś szczęśliwa,
o litość nie prosisz...
Odkryj się! Będzie lżej.

Bo powiedz, czy warto
tak ciągle się dręczyć
i tłumić w sobie żal?
Więc nie bądź upartą,
możesz się zamęczyć.
Wiesz, życie to nie bal.

Gdybym ciebie nie znał,
uwierzyłbym minie,
lecz ja cię dobrze znam
i wiem, że to poza,
nie oszukasz ty mnie,
dlatego tutaj trwam.

Możesz mi zaufać,
możesz mi się zwierzyć,
więc z serca kamień zrzuć.
Wleje się otucha,
znów w miłość uwierzysz...
Przestaniesz się tak truć.

Barbara Śnieżek
31.12.2014
(Ilustracja z Internetu)