E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

Gdy w głębi duszy czai się strapienie,
a serce milknie pod ciężarem nocy,
uciekam w myślach tam, gdzie jest weselej,
do lat dzieciństwa, aby ból odroczyć.
 
Wracam do chatki przy ulicy Górskiej,
do sadu dziadka i ogrodu babci.
Do łąk kwiecistych, które tuż przed brzaskiem
szemrały z wiatrem, żeśmy są uparci. 
 
Wciąż mi brakuje zapachu kakao,
wędrówek leśnych i zabaw nad stawem.
Nadal wspominam, chociaż czasu mało,
dni, które teraz upamiętniam słowem.
 
Radość i szczęście lśnią w kąciku oka,
wiedząc, że tata już tam na mnie czeka.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay