E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 07:02:19

Stąpając boso po spłakanej ziemi,
chwytam minuty, które czas zamyka,
krople będące deszczu przeznaczeniem
i wiatr grający zmokniętą muzykę.

Liście na drzewach rozbudzone nocą,
uciszam pulsem niechcianego serca.
Słowa cierpienia, które kartkę moczą,
chowam pod łóżko, niech więcej nie dręczą.

Istotę duszy w sprawach codzienności,
która pod rynną dziecięcego lata,
nasiąka tuszem, gdy płomienie gasną,
w zadumie wiersza miłością oplatam.

A gdy podnoszę łzawość nieba ciężką,
by znaleźć w życiu upragnione miejsce,
we śnie wspominam radosne dzieciństwo,
utracone szczęście, które baśnią drepcze.
 
Wówczas doznaję chwil w promieniach słońca,
świeżości myśli i miękkości tchnienia.
Maluję pejzaż świergotu skowronka
i sen uwalniam od niezapomnienia.
 


Kasia Dominik
zdj. Pixabay