E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Sniezek o godz. 23:52:05

„Głodny jestem twych ust, twego głosu, włosów,
po ulicach błądzę bez jedzenia, cichy,
nie karmi mnie chleb, świt mąci mi zmysły,
cały dzień szukam dźwięku płynnego twych stóp.”*
 
Chodzę jak w malignie, wiatr słyszy me skargi
i ciche westchnienia, wznoszone ku niebu.
Jak mam nasycić głód twego istnienia?
Ogromnie tęsknię, pragnę pieszczoty twych rąk.
 
Wyczekuję ciebie we śnie i na jawie,
czy słyszysz, ma miła, usilne błagania?
Wróć, proszę, z wiatrem i zapachem kwiatów,
z powrotem ptaków do rodzinnych swych stron.
 
© Barbara Śnieżek
24.04.2020
*Fragment XI sonetu  Pabla Nerudy,  a wła­ści­wie Ri­car­do Elie­cer Ne­fta­lí Rey­es Be­su­al­to. – chilijskiego poety, noblisty z 1971r.