E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 15:26:35

Patrząc wstecz, zrobiło mi się żal –
tych chłopców z lasku nad Sołotwą
Gitara, kukułka, białe i zielone motyle,
pole i łąka, to była jedna pieśń miłosna.

A kiedy słońce dawało nura do wody -
płonęło ognisko z dorzucanych szyszek.
Wiatrem niesione winne pachnidło
patykiem pisane pili z gwinta.

Grzechem tchnęło każde słowo,
zgniecione trawy ledwo dźwigały głowy.
Zbiegałam rozgrzaną piaszczystą ścieżką
wprost na kładkę, na Zaprzekop.

I został za mną stłumiony śmiech
chłopców z mojej i nie mojej klasy,
czyjeś kroki, ujadanie psa .Chciałoby się
w tamtym świecie trwać i trwać…

Gdzie się podziali chłopcy z ferajny:
Czarny, Pepo, Felek, Paniaga, Tatar,
Karol i mój brat, jeszcze kilku z Pogoni.
Zastygł świat zupełnie mały, rozjechał po torach.

Ukrywam wspomnienia w sobie głęboko -
tyle nas, co w wierszach - moich bukietach.
Zaczynają ożywać, wyłaniają się
na osiedlu Obrońców Lubaczowa.

05.02.2020
©BaMa