E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 21:37:36

Ile zadasz jeszcze ran kobieto
nieposkromniona -
niczym licho przesz do ataku,
żądna krwi.
 
Komu wyjawić mam smutek
o wyrwanym sercu z żebrem.
Przyszłe drogi już się kruszą,
ostatni ślad zamiata wiatr.
 
Tu gdzie rześki świt –
na klęczkach rodzina
i przykazania.
 
O dziecino modrooka
z czułych ramion wyszarpana,
czemuż ojca czyny zapomniane –
lica zatroskane
nie mogą spać, gdy dzwony jęczą.
 
Miało być cicho -
miało przyjść echo,
a przybywa samo zło.
 
Życie to dar najcenniejszy
na rozwagę dał je Bóg.
 
 
27.04.2019.
©BaMa
https://www.youtube.com/watch?v=MgpyRd8Olrc