Artykuł: świat bez cienia

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Nagrodzeni i wyróżnieni E-literaci♦Konkurs - Poezja i Boże Narodzenie.♦Ogłoszenie wyników konkursu - "Listpad w Poezji i Sztuce"♦Ogłoszenie♦Warsztaty♦Urodziny Ewy Fronk♦BARDZO WAŻNA INFORMACJA♦ANTOLOGIA IV - 2013.♦Nagrody i Odznaczenia♦PIESZO METREM DOROŻKĄ – Antologia III♦

Jan 16

2019

świat bez cienia

dodany przez Stanislawa Zak o godz. 21:38:12

Późnym południem poszłam na spacer z całą moją menażerią:
pies kudłaty, rudy kot, kijki i ja.

nie wiedziałam, że jest tak ślisko,
że śnieg ma kolor niebieski,
sięga po kostki i pies się przewraca.
Kot nie chce wejść w zaspy.
Równym tuptaniem szedł za mną po drodze.

Późne popołudnie nie daje cienia,
bo i słońca ani śladu na niebie
zaciągniętym złym humorem.
Cały świat był niebieski. Mój ulubiony kolor
wtapiał się w ślady kopytek sarnich,
rozgrzebujących twardy śnieg
w poszukiwaniu suchej trawy.

Nie wiedziałam, że podchodzą tak blisko,
że wchodzą do ogródka i obgryzają moje żywotniki.
Nie wiedziałam, czy nie chciałam wiedzieć,
że ściany mają twardy sen i udają niewiniątka.
Domy są nieprzemakalne ich wnętrza skrywają
tajemnicę niewiedzy.
Kiedyś po nie sięgnę wśród kwiatów i luster
nocnego blasku
rozpromienią się oczy i zobaczą to,
czego nie chcą widzieć za dnia.

A ty mnie poczęstujesz szczęściem
i pójdziemy na spacer bez dziwienia się
głodnym śladom na śniegu.

Ściany przestaną być głuche i ślepe.

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Stanislawa Zak