E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 10:35:44

 
spacer nam dobrze zrobił siedzimy w pokoju
nie jestem jednak pewna czy odświeżył rozum
mama zrobiła kawę a my zamiast książek
najchętniej przerabiamy uczucia gorące
szalejemy i pilność skończy się sprzątaniem
bo zaraz wyląduje wszystko na dywanie
zbadaliśmy ust słodycz o reszcie nie wspomnę
mieliśmy zaległości w miłości ogromne
Amor trzymał za ręce a gorączka rosła
rodzice spali smacznie brnęliśmy w błogostan
nauka szła nam nieźle będzie dywan wspomnień
wyleczyłam chłopaka jak magnes lgnął do mnie
trochę chemii z fizyką miła grawitacja
dużo wrażeń termicznych zostało na palcach
po tak długiej rozłące trzeba z detalami
Oli już rozchmurzony zaliczył egzamin
choć trudne są rozstania rozsądek wziął górę
skradać się na paluszkach do rodziców muszę
powiedziałam sekretnie pod urokiem chwili
chciałabym byśmy lekcje w życiu dokończyli
u mnie spać położyłam będę go mieć rano
bo grzechem było budzić mamę rozespaną
nie będziesz biegał nocą – miłość wymyśliła
rano powiem rodzicom że go przemyciłam
 
zaspali dziś troszeczkę uciekli w pośpiechu
zapragnęłam przytulić za niedosyt wieczór
cichutko na paluszkach biegłam zbudzić śpiocha
jednak przewrotny Amor wydał sercu rozkaz
myśl szalona ciągnęła pod kołdrę się wtulać
niechcący sama spadła niegrzeczna koszula
niczym w gorące wrota wzięła senna siła
ku sobie przyciągnęła i się zatraciłam
rozbudzone płonęły blaskiem dwa kryształy
pragnąc nie powstrzymałam rąk zarozumiałych
byłam niczym gorący łan pszenicy w rosie
tuląc mokrą czuprynę jak dojrzały owies
zaciskałam kurczowo czesząc ją palcami
w dłoniach rosła zachłanność w ramionach dynamit
gorąco wszechobecne w miłosnej saunie
on szalonym wigorem ogarnięty również
nawet niecierpliwości nie potrafił ukryć
i porwał bez pamięci pragnieniom posłuszny
dawał ujście emocjom nie do uniknięcia
by razem spontanicznie wyżyn nieba sięgać
słodko i nierozważnie bez steru i wiosła
do przedziwnej krainy namiętność nas niosła
żeby o ludzkim świecie zapomnieć na chwilę
co wymykał się z dłoni kojąc coraz milej
 
zakradała się senność dzień odpływał ciężki
lecz o wszystkim pamiętał mój kochany błękit
po cichu przypominał – „Iga co ze szkołą”
szeptałam nie ucieknie z miną niewesołą
siłą mnie wyrwał z łóżka – „nawet o tym nie myśl”
miłość na skrzydłach niesie i do szkoły mkniemy
wszystko jest dzisiaj w biegu znów mama na schodach
na pożegnanie klapsy rumieni się chłopak
czy ona się domyśla że niewinne dzieci
zgrzeszyły bo uczynny Amor je oświecił
niestety mam spóźnienie profesor zdziwiona
domyślnie się zaśmiała – „dobrze w tych ramionach”