E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 14:52:59

idziemy – jestem niczym niespokojny duszek
jedna myśl za mną chodzi i chłopaka kuszę
wieszając się po szyi przytulam do niego
zaglądam w oczy szepcząc – ja chcę coś słodkiego
zaradził mym zachciankom i kieszeń zrujnował
wykupując pół sklepu by non stop częstować
nie pomaga i jęczę że nie chcę do szkoły
mogłam dziś zostać w łóżku – robi się wesoły
„którą nogą dziś wstałaś” – plecie jakieś brednie
chodźmy na wagary – truję - chłopak blednie
marudzi by odpuścić  - „parszywa pogoda”
mama jest w pracy – mówię – chodźmy czasu szkoda
błagalnie się ocieram i dalej go wiercę
bo wrócę sama – grożę – no proszę miej serce
usłuchał więc po twarzy głaszczę - grzeczny chłopak
uśmiecha się –„wiesz Iga z nami coś na opak”
poprawimy się jutro - mówiąc puszczam oko
staję naprzeciw patrząc w szafiry głęboko
jakbym chciała powiedzieć – mój chłopcze rozkoszny
czeka cię niespodzianka dzień doznań miłosnych
widzę gromy od mamy zgniewanego tatę
w duchu myślę że ziółko rośnie ze smarkatej
lecz oddycham z rozkoszą wreszcie w domu sami
mam go tylko dla siebie mogę brać garściami
co dziś we mnie wstąpiło nie mogę uwierzyć
podziwiam moje bóstwo – na kanapie leży
obłędnie rozmarzona mówię coś bez treści
niespokojna namiętnie chcę go tuląc pieścić
niczym snem pragnień błądzę doszczętnie spalona
trawi wewnętrzny ogień wciskając w ramiona
odurzona jak dzika kotka pazurkami
chwytam za szyję zdobycz - wybucha dynamit
całuję bez pamięci i ponętnie oczy
czarują chcąc sekretne armaty wytoczyć
intymne myśli biegną serce się nie myli
już jestem na kolanach by niebo przychylić
że mamy dzień dla siebie – uporczywie kuszę
oplatam ramionami żądna chwili wzruszeń
zalotnie go uwodząc czule się przymilam
pewnie Amora sprawka ta gorąca chwila
i zdziwiona nie wierzę co mój zapał wzbudził
uciekł mi z objęć mówiąc - muszę się wystudzić
jak w ogniu rozpalony przeżywał swe męki
nic z tego nie rozumiem słysząc go z łazienki
i nieśmiałość z pokusą walczy - mam ochotę
skoczyć do piekła za nim bo łucznik swym grotem
celnie ugodził w serce i pod presją chwili
rozdygotane biegło żeby być tuż przy nim
chociaż onieśmielona pod prysznicem chwytam
w strugach wody zmysłowo obejmując przywarł
utuliła w ramionach mokra kołysanka
troski hen odpłynęły szczęśliwa kochałam