E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 19:28:47

 
drzewo wybujało ku słońcu
zachłannie ssał soki matki
a nieśmiałe w ramionach pączki
wspierał potężny korzeń ojca
 
wiotki z początku twardniał
jędrny beztrosko szeleścił
rosnąc piął się i mężniał
młodość trzon rozsadzała
rwąc zawadiacko ku światłu
 
uciekały wiosny i lata
życia wichury szarpały
podsychała fantazja zieleni
i opadały zagubione liście
niby twardy wiądł w oczach
 
nadłamała gradowa burza
na pniu zabrakło oparcia
pochylał się słabnąc ku ziemi
by pod ciężarem upaść z trzaskiem
 
kruszał w cieniu zapomnienia
kora stała się bardziej szorstka
zdeptany usycha samotnie
połamany śni tamte wiosny
jesień przeraża - zima tuż tuż
 
stary las jak on zmurszały
w młodniku trudno o promień
czasem przebija się przypadkowy
bladym uśmiechem wspomnień