E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Stanislawa Zak o godz. 19:39:06

 
Głos syreny.
 Nawet przez myśl nie przeszło, że to nie pożar łąk
bezmyślnie podpalanych.
 Syreny nawoływały i  my też gnaliśmy jak do pożaru.
Nie zważając na kurę między kołami, w piątek,
 wcale nie trzynastego, po południu, kwietniową porą
 przyroda budziła się do życia.
 
Oni, tam na szosie , pod rodzinną miejscowością,
koziołkowali ze skarpy, wprost do rowu głębokiego na trzy metry.
 
Ktoś  żałował kury rozjechanej, inny ktoś pod sklepem spokojnie
popijał piwo i opowiadał o swoich podbojach.
Robotnicy wracali z pracy, kobiety plotkowały pod płotami.
Maturzyści przygotowywali się do egzaminów.
Życie toczyło koleje losu.
 
A oni tam ze szkłem na twarzy, zgruchotani w kartonie samochodu.
Nigdzie się nie śpieszyli. Na nikogo już nie czekali,
 choć na nich ktoś gdzieś , za zamkniętymi drzwiami ,czekał.
 
Zebrany tłum falował. Droga nieprzejezdna dla duchowego rozwoju.
Ktoś odebrał telefon. Ulga, jak dobrze.
A w domach, ich domach, matki rozrywają głos na strzępy.
 
Nagłe chmury zebrały się nad głowami. Błyskawice i  grzmot .
Deszcz ulewny zmył miejsce zmiażdżone, strzaskane, ze ściętymi drzewami.
Wiadomo. Piorun uderza tylko raz.
Skutecznie.