E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 17:25:03

 
Nie przeczuwałem wczoraj,
że dotykając twojej dłoni nad pustą stroną,
otworzę w sobie ciszę,
w której przemawia światło.
 
Twoje słowa rodzą się jak świece —
niepewne, migoczące.
Każda iskra spojrzenia
rozświetla we mnie zapomniane imiona.
 
Gdy składasz dźwięki z powietrza,
czuję, jak czas oddycha wolniej,
jakby chciał zostać przy nas chwilę dłużej.
 
Nie wiedziałem, że zapach chleba z masłem
może być modlitwą,
a ślady po kredce —
tajemnym pismem serca.
 
Dziś wiem, że każda rozmowa
jest jak echo w świetle,
które wraca, gdy zamykam oczy.
 
Pójdziemy razem przez mgłę,
tam, gdzie anioły uczą się ciszy,
a potem rosół na stole
zadrży jak ciepły promień Boga.
 
 
 
©️
Sławomir Lęga
 
Foto Peakpx