E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Argo o godz. 02:26:55

Dzień już spogląda ku gwiezdnej nocy,
w ciszy wieczoru słyszę Twoje kroki.
Wśród burz i błędów, w moich zawieruchach,
jesteś latarnią – choć czasem bywa, że w mgłach znikasz.

Wdzięczność za to cichą w sercu noszę,
za każdy dzień z Tobą, za każdy krok.
Za Twoją cierpliwość w tych chwilach niełatwych,
kiedy wąski - bywał losu most.

Trwasz przy mnie przez lata spokojne lub gniewne,
milczysz cierpliwie, gdy drogi niepewne.
I wciąż, z oddechem łagodnym wytrwale,
idziesz obok mnie, choć często się chwiałem.

Niewyrażoną wdzięczność za to w duszy noszę,
za każdą chwilę z Tobą, za każdy krok.
Za Twoją cierpliwość w tych chwilach niełatwych,
kiedy zbyt wąski - bywał losu most.

W Twojej obecności odnajduję ciszę,
to światło, co miękko kierunek drogi wskaże.
Choć często błądzę w burzliwej przestrzeni,
Ty pozostajesz – wyrozumiałą przystanią pośród cieni.

Niewyrażoną wdzięczność w sercu noszę,
za każdy dzień z Tobą, za każdy krok.
Za Twoją cierpliwość, w tych chwilach niełatwych,
kiedy zbyt wąski – bywał losu most.

Dziękuję więc, że idziesz ze mną,
że nie odwracasz wzroku w zwątpieniach.
Niech Twoje dni po kres pozostaną jasne i ciche,
bo żalu, że Cię ranię i tak nie wyrażą żadne słowa liche.

Zbychu Argolewicz

ilustr: własna
Jeżeli ktoś zechce posłuchać jak ten tekst brzmi wraz z linią melodyczną,
to zapraszam mojego profilu na FB - Zbigniew Argolewicz.