E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Monika o godz. 10:46:03

(sonet szekspirowski)
 
Kostnieje z zimna nawet w środku lata
Przywoływana wspiera zawsze wiernie
Oziębłość serca strasznie ją przygniata
Widząc jak głuche głębiej wbija ciernie
 
Wiekiem zmarszczona traci swoje siły
Przybrązowiała ze zmęczenia słania
Dawne marzenia moce utraciły
Wiatr lodowaty ochładza starania
 
Jeszcze wiosennie podleją ją deszcze
W spękanej duszy puści pędy nowe
Lecz w bezuczuciach w skrytości zapłacze
Odbarwi chęci suknie włoży płowe
 
Niechby iskierką tliła się nocami
Gdy w chłodach życia zostaniemy sami
 
   - Monika Orman -