E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Monika o godz. 15:04:33

Z oddali dobiega głos dzwonków przy saniach
Na widok woźnicy jakiś cień się kłania
Ze świerków zimowych biały puch się sypie
W księżyca poświacie wszystko wokół skrzy się
 
A na saniach serca wypchane miłością
Gdzie będą potrzebne tam wkrótce zagoszczą
Sprawią że samotnych nie będzie na świecie
Z rogu obfitości syp nam Boże Dziecię
 
Niech nędzarz nie w biedzie lecz z pańskiego stołu
Naje się do syta i z królem pospołu
Niech go raz odzieją jak na władcę stało - 
W złocistą koronę i w płaszcz z gronostajem
 
Ze świerków zimowych biały puch się sypie
W księżyca poświacie wszystko wokół skrzy się
Gdy woźnica batem wstrzymał życia pośpiech
By w to zatrzymanie wlać beczkę radości
 
Świat zastygły w słowach przejęty dobrocią
Którą ktoś rozdaje i nowinę głosi
Anioł mu przygrywa w uliczce za rogiem
Smykiem na basetli razem z Panem Bogiem
 
- Monika Orman -