E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:04:38

Jesienna Pani, mkniesz w lektyce z liści,
gdy słońce mdleje w ramionach wieczoru.
Ognistą barwą kolorujesz myśli,
z miedzią pospołu,
by o poranku zarumienić wzgórza
u Tatr podnóża.
 
Tyś cesarzową jakże urokliwą!
Kiedy królujesz świat ryżo pięknieje.
Za Twą przyczyną świt błyszczy purpurą
w dnia arcydziele,
zaś nagie drzewa zawodzą nostalgią,
a ptaki cichną.
 
Wszystko wokoło rdzawo-mgliście blednie,
pola i łąki mienią się szarością.
Kwiaty w ogrodach czekają spokojnie,
aż wzejdą wiosną,
gdy władasz ziemią tuż u schyłku roku.
Tyś perłą w oku!
 
Bodaj Twój urok zachwycał poetów,
by mogli płodzić niepokorne wiersze.
Niechaj Twój uśmiech w przejawie błękitu
goreje jaśniej,
niż gwiazd tysiące w krainie księżyca.
Sens słów podsycasz!
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay