Zaloguj siś by mieć dostęp do całości serwisu
Mar
18
2024 |
Ty, która miedzią krasisz ziemię
dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:04:38 A
A
A
Jesienna Pani, mkniesz w lektyce z liści, gdy słońce mdleje w ramionach wieczoru. Ognistą barwą kolorujesz myśli, z miedzią pospołu, by o poranku zarumienić wzgórza u Tatr podnóża. Tyś cesarzową jakże urokliwą! Kiedy królujesz świat ryżo pięknieje. Za Twą przyczyną świt błyszczy purpurą w dnia arcydziele, zaś nagie drzewa zawodzą nostalgią, a ptaki cichną. Wszystko wokoło rdzawo-mgliście blednie, pola i łąki mienią się szarością. Kwiaty w ogrodach czekają spokojnie, aż wzejdą wiosną, gdy władasz ziemią tuż u schyłku roku. Tyś perłą w oku! Bodaj Twój urok zachwycał poetów, by mogli płodzić niepokorne wiersze. Niechaj Twój uśmiech w przejawie błękitu goreje jaśniej, niż gwiazd tysiące w krainie księżyca. Sens słów podsycasz! Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Wczoraj, jutro niepewne, ...
kruche ale piękne chwile...
niezbierane...
rozstania i powroty ...
Nocny rękopis ...
Sen o wiośnie ...
Kto powiedział, że nie mo...
Nocne wierszy pisanie...
Poza cieniem słońca z bie...
Na krawędzi księżyca poet...
razem a jednak nie...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 137 razy. » Dodano 7 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 5 osób. |
Użytkowników Online
Gości Online: 1 Użytkownicy Online: ^Jadwiga Lowkis-babajaga Nieaktywowany Użytkownik: 0 Najnowszy Użytkownik: ~Robert Furs |