E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Ewa F o godz. 23:49:14

Lubię kiedy puszysty śnieg zaczyna padać,
gdy roztańczone wiatrem skry błyszczą za oknem.
Patrzę przez taflę szyby jak gwiazdeczka każda
innym kształtem znaczona a cały świat moknie.

W świeżutkim puchu tonąc, dech zapiera widok
białych lecących na chodniki płatków
a w ośnieżonych czapkach ludzie jacyś idą.
Za autobusem biegnie człowiek na ostatku.

W kożuchach z owczej wełny gołe drzewa siedzą,
na wystawie sklepowej miliony świateł lśni.
Po szynach tramwaj sunie aleją jak miedzą
i długo trwają noce krótko półmroczne dni.

Chciałabym, żeby obraz niczym nie zmącony
skopiował się dokładnie kolorowym slajdem
kiedy wrócę pamięcią do poprzedniej strony,
wśród wielu plików myśli na pewno go znajdę

I znów zobaczę w lustrze balkonowej szyby
obrazy śnieżnej bieli z foldera pamięci.
W pokoju czyste myśli, które się ziściły
swoim puszystym skrzydłem sam anioł poświęci.



Ewa Kieć
16.11.2022