Artykuł: spiritus movens

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Ogłoszenie wyników konkursu Poezja i Boże Narodzenie♦Nagrodzeni i wyróżnieni E-literaci♦Konkurs - Poezja i Boże Narodzenie.♦Ogłoszenie wyników konkursu - "Listpad w Poezji i Sztuce"♦Ogłoszenie♦Warsztaty♦Urodziny Ewy Fronk♦BARDZO WAŻNA INFORMACJA♦ANTOLOGIA IV - 2013.♦Nagrody i Odznaczenia♦

Aug 11

2022

spiritus movens

dodany przez Argo o godz. 12:16:09

Под венком лесной ромашки
Я строгал, чинил челны,
Уронил кольцо милашки
В струи пенистой волны.

Лиходейная разлука,
Как коварная свекровь.
Унесла колечко щука,
С ним-милашкину любовь.

Не нашлось моё колечко,
Я пошёл с тоски на луг,
Мне вдогон смеялась речка:
«У милашки новый друг».

Не пойду я к хороводу:
Там смеются надо мной,
Повенчаюсь в непогоду
С перезвоною волной.

S. Jesienin. 1911.
***********************************
*
tak ten wiersz odbieram
w swoim wolnym tłumaczeniu
*

mając na głowie wianek rumiankowy
na brzegu rzeki konstruuję łodzie
wtem pierścień z palca spadł zaręczynowy
natychmiast zniknął tonąc w bystrej wodzie

wszystko przepadło gorzka separacja
cieszy się z tego niedoszła teściowa
bo jakże podła ta szczupacza nacja
pierścień od lubej gdzieś w głębinach chowa

szukałem długo klejnot się nie znalazł
żal ściskał serce gdy szedłem przez łąkę
a za mną rzeka drwiąc ze mnie się śmiała
że teraz ryba da mi płetworękę

nie dla mnie jest już weselny korowód
śmiać się nie będą rzeka wieczny da sen
w tę niepogodę odpłynąć mam powód
po cóż bić ma dzwon gdy z falą ślub wziąć chcę

*

Natomiast zainspirowany poezją
Jesienina taki wiersz popełniłem
*

Nieśmiałe marzenie

Usnął wiatr w szuwarach, martwa fala pluska.
W księżycowym blasku błyska rybia łuska.
Czekam już na brzegu wśród mokrego piasku,
kiedy twoja postać wynurzy się z lasku.

Łódź już na nas czeka, gotowe są wiosła.
Skoro tylko przyjdziesz w dal nas będzie niosła.
Na wyspę co z wodnej toni się wynurza,
będzie tylko naszą chociaż nie jest duża.

Chciałbym tam zbudować dla rodziny chatę,
razem w niej zamieszkać pod solidnym dachem,
oraz sad uprawiać byśmy jeść co mieli,
mam chęć wszystkie chwile wspólnie z tobą dzielić.

Z dala od języków, co roznoszą ploty,
od ludzkiej niezgody i wszelkiej głupoty.
Pragnę być przy tobie z wieczora i z rana.
Szczęście chciałbym dać ci moja ty kochana.

Jednak tego nie wiem czy tak samo myślisz
i porzucisz wszystko by być panią wyspy.
Piękne to marzenie lecz życie wie swoje.
Gdyby się spełniło - o szczęście ty moje...

Zbychu Argo - lewicz

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Argo