E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

Jeszcze się żagiel bielił,
na skroni łasił siwy włos,
czas spowolnił maraton,
gdy chciała wstrzymać oddech.
Ale pojawiła się nadzieja, że
promień słońca zajaśnieje
dla duszy bez imienia, która
wydostała się z pandemonium.
Duszy, która jest tylko, i nikim więcej,
zwykłą dziewczyną z sąsiedztwa.
Dokładnie tak, nie inaczej.
 
Kasia Dominik
 
Obraz: Monika Luniak