E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 07:27:40

Ludzkość nie chce wierzyć,
że ciemność i martwe ptaki
runą na twarze - dusi kasłanie w sobie.
 
Coraz trudniej oddychać w tej ekolandii.
Już nie wychodzą tłumnie na drogę
z krzykiem: tyś jest Szymon z Cyreny.
 
Ty Panie, ciągniesz za sobą drzewo,
silniejszy niż kiedykolwiek -
nie o grzechy pytasz, lecz o miłość.
 
Tamte obrazy wygasają powoli,
oddala się krzyż Wielkiego Piątku,
ponawiam prośby w obliczu pandemii.
 
Nie wzywam Twego imienia nadaremno,
chciałabym tylko, abyś usłyszał rozżalonych
i uciszył dusze, jak uciszyłeś gołębie.
 
28.03.2020
©BaMa