E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 07:46:52

 
Z Tobą każda wiosna pachniała inaczej,
jaskółki zlatywały się pod dachy.
Drżącą ręką nalewałaś mleko do blaszanego kubka,
smarowałaś chleb znakiem krzyża.

Dzieci ucichły, zastygły ścieżki
i przydrożne kapliczki.
Takie to wszystko nie twoje, nie moje,
nie nasze kwitnienia chabrów i dzikiej róży.

Niebo ma kolor groszkowy - życie czeka
na polach, a Ty wędrujesz z narzuconą czernią
granicą wolności, żeby łatwiej było mi pisać?
Nie wygaszam żarówki – układam tomy.

Czasem wpadasz, kiedy modlę się do starej jabłonki,
albo do wierzby – tej najbardziej płaczącej.
Jakże są blade listy z Coventry
i ja cała w odbiciu wody. Mamo…
o najpiękniejszym imieniu.
 
24 maja 2016.
©BaMa
Grafika z własnej kolekcji