E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 11:40:59

Nareszcie wyśniłam czego szukałam.
Znalazłam siostrę i braci -
są tacy nienaturalnie swoi.
Teraz mogę im powiedzieć,
żeby nie patrzyli krzywo
na błędy młodości szalonej.

Na radość z kokardy we włosach,
białych rajtuzów
i trzewików wysoko sznurowanych.
Ktoś znowu woła -
/unosząc pajdą chleba w cukrze i śmietanie /
mamo, tato, kogut na mnie patrzy!

Jakoś dziwnie wyzwoleni,
jakby brakowało im konkretnego kształtu
- skąd ma ten czepek, skoro w nim nie pochowano.
Nie odwraca się, odpowiada niezrozumiale.

Czemu twarz taty jest mi obca -
nie podejrzewałam ich o rzeczy nie swoje.
Stoją nad przepaścią a ja, reperuję stary dom.
Drogi nie trzeba naprawiać, sama trawą porosła.
Ten, co jest ze mną, nadal się nie śmieje, nie obejmuje.

I gdybyście zechcieli mnie wysłuchać -
jak to się kocham w jednym z dużego miasta.
Tęsknota przynosi korzyści - wiem kiedy zdradzić
na wyznaczonym peronie.

W jego objęciach staję się żywa -
pozwala mi spocząć na ramieniu.
Chociaż wielooki strach zawisł na karku.

©BaMa
18 września 2010 
Grafika z mojej galerii