E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 11:16:56

Tam, za chmurami,
gdzie bielą się góry,
gdzie błękitne krawędzie mórz,
tam, piasek złoci słońce
i hula tylko beztroski wiatr.
 
Uwielbiam Cię w moich wierszach.
Przez oczy zamknięte - dotykam
delikatnie płaszcza. Najczulej,
jakbym tylko chciała.
 
Jest mi żal, że Twoje papa mobile
nie sunie po ulicach mego miasta
i, że nigdy już do nas nie zejdziesz.
Żal, bo ziemia to świątynia piękna,
 
którą Ty ukochałeś - niszczy człowiek,
zasmuca radosny dzień, gdy na śniegu
zraniona umiera sarna -
słychać śmiech, ludzki śmiech.
 
Umiem walczyć,  lecz muszę uciekać –
ponad życie silniejszy jest strach.
Jedynie baranek jest Tobie posłuszny.
Słucha głosu pasterza dopóki, ziemia się toczy.
 
06.01.2020
©BaMa.
 
/wiersz do Antologii X /