E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 09:42:45

Halo, Mandero
gdybyś tylko chciał –
mógłbyś mnie smakować
choćby na znaczkach pocztowych.
 
Schody,
zawsze te schody -
opada kurz w Katalonii.
Ten sam co przed laty, czerwony.
 
Naprzeciw
równik zero i płaskowyż -
inżynieria inków przodków twoich.
Smagli ludzie na ciele nieznanego lądu.
 
Budzi się lęk
gdy dopada znienacka –
zorza. Wilgoć na koszuli i włosach.
Rozwarte na oścież kolory igrają z życiem.
 
Wiatr oznajmia,
że właśnie przybył –
rysuje ślady naszego postoju.
Opici kroplami dżdżu rozbijamy obóz.
 
 
Twarzą do nieba
spędzamy noc z oczu -
odpływamy meandrami w głębię.
Łuny świetlików wzbijają się i opadają na ziemię.
 
11.09.2019.
©BaMa
 
Grafika:Pinterest