E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 23:15:49

Nie cofam się rakiem, lecz ukryłam na chwilę,
by sprawdzić kto mnie szuka.

Góro podkarpacka, głazie posępny -
czemu tak tkwisz nieruchomo.
Coraz wolniej kręcę nogami ziemski glob -
jestem na krawędzi urwiska.

A może by tak wyjechać nad ocean,
który okrucieństwem jest niezgorszym,
gdzie fala w niezmierzonej dali unosi,
jak piórka lekkie okręty.

Czuła siostro ma skrzydlata,
co dzierżysz drogi nić –
pozwól potrwać jeszcze trochę,
by nie przysporzyć nikomu strat.

Niechże nadejdą dzionki złote,
rodzące owoce przecudne –
lipcem znowu się odrodzę,
zanurzę dłonie w płodzie dojrzałym.


5.06.2019.
©BaMa